کد مطلب:259400 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:145
کارنامه سیاه هارون عباسی در تخریب بارگاه حسینی
هارون در اوائل حكومت خود روش نرم اتخاذ كرده بود و به ارحام خود بسیار خوش رفتاری می كرد و با آل ابی طالب عاطفه نشان می داد، ولی طولی نكشید كه این رویه را تغییر داد و سیاست خشن غیر انسانی را از هر جهت ضد علوی اتخاذ نمود و موسی بن جعفر علیهماالسلام را به زندان كشید و به سال 183 در زندان درگذشت.
به سال 186 از یحیی بن عبدالله بن حسن مثنی امان نامه را الغا نمود و او را به زندان انداخت و جعفر بن یحیی را كشت و برامكه را برانداخت، ولی تا سال 187 كه هفده سال از خلافت او می گذشت نسبت به قبر مطهر سیدالشهداء علیه السلام اسائه ادب نگردید.
وی یك مرتبه متوجه شد كه حرم حسین علیه السلام قلوب عامه را به خود جلب نموده و یك تشكیلات منظم به وجود آمده و خدمتگزاران و مستحفظین با كمال عنایت و متانت و نظم صحیح كمر همت بسته از او نگاهداری می كنند و طبقات مختلف رفت وآمد نموده و با چشم تعظیم و تقدیس می نگرند، بسیار ناراحت شد.
فوری ابن ابی داوود را - كه ریاست خدمه را به عهده داشت - احضار نمود كه او را تنبیه كند. هنگامی كه حاضر شد رشید در حالی كه عقده باطن و غیظ، گلوی او را می فشرد گفت: كیست كه تو را در كربلا گذاشته است؟
گفت: مرا حسن بن راشد [1] برای خدمت قبر سیدالشهداء علیه السلام گماشته است.
[ صفحه 236]
هارون از شدت غضب گفت: این بازی ها از حسن گمان نداشتم بشود او را حاضركنید.
وقتی او را آوردند هارون با حالت خشم گفت: تو را چه وادار كرده این مرد را در «حیره» - یعنی كربلا - گذاشتی؟
حسن با كمال متانت چنین گفت: امیر! خدا رحمت كند كسی را، كه او را در كربلا گذاشته است. یعنی ام موسی [2] مرا امر كرده او را برای خدمت حرم حسین علیه السلام بگذارم و هر ماهی سی درهم به او بدهم.
هارون ساكت شد و جوابی نگفت و گفت: او را به جای خود برگردانید و مقرری او را باز دهید. [3] .
هارون وقتی كه دید ریشه این كار به دست مادربزرگ خود اوست و سر نخ به دست اوست، آتش احساسات خود را برای مدت موقت خاموش كرد تا آن كه در سال 193هجری به موسی بن عیسی عباسی حاكم كوفه دستور داد كه قبر حسین علیه السلام را ویران كند و قبه و بناهای موجود را از اساس بردارد و خانه های مجاور را خراب كند و درخت تنومند سدر را از ریشه بركند و در زمین آن زراعت نماید و منظورش این بود كه هر گونه اثر و یادگاری را از بین ببرد.
یحیی بن المغیرة الرازی می گوید: در منزل جریر بن عبدالحمید نشسته بودم، مردی از اهل عراق وارد شد، جریر از وی اوضاع و اخبار عراق را پرسید.
گفت: عراق را ترك كردم در حالی كه هارون قبر حسین علیه السلام را ویران كرد و درخت سدر را قطع نمود.
جریر دست های خود را به آسمان برداشت و گفت: الله اكبر! در این قضیه حدیثی از پیامبر اكرم صلی الله علیه و اله به ما رسیده كه حضرتش سه مرتبه فرموده است:
«لعن الله قاطع السدرة»
خدا قطع كننده سدر را لعنت كند.
[ صفحه 237]
ما هنوز معنای آن را نفهمیده بودیم، حالا فهمیدیم كه با قطع سدر هر گونه نشانه از بین می رود و مردم قبر را نمی شناسند. [4] .
به سال 186 از یحیی بن عبدالله بن حسن مثنی امان نامه را الغا نمود و او را به زندان انداخت و جعفر بن یحیی را كشت و برامكه را برانداخت، ولی تا سال 187 كه هفده سال از خلافت او می گذشت نسبت به قبر مطهر سیدالشهداء علیه السلام اسائه ادب نگردید.
وی یك مرتبه متوجه شد كه حرم حسین علیه السلام قلوب عامه را به خود جلب نموده و یك تشكیلات منظم به وجود آمده و خدمتگزاران و مستحفظین با كمال عنایت و متانت و نظم صحیح كمر همت بسته از او نگاهداری می كنند و طبقات مختلف رفت وآمد نموده و با چشم تعظیم و تقدیس می نگرند، بسیار ناراحت شد.
فوری ابن ابی داوود را - كه ریاست خدمه را به عهده داشت - احضار نمود كه او را تنبیه كند. هنگامی كه حاضر شد رشید در حالی كه عقده باطن و غیظ، گلوی او را می فشرد گفت: كیست كه تو را در كربلا گذاشته است؟
گفت: مرا حسن بن راشد [1] برای خدمت قبر سیدالشهداء علیه السلام گماشته است.
[ صفحه 236]
هارون از شدت غضب گفت: این بازی ها از حسن گمان نداشتم بشود او را حاضركنید.
وقتی او را آوردند هارون با حالت خشم گفت: تو را چه وادار كرده این مرد را در «حیره» - یعنی كربلا - گذاشتی؟
حسن با كمال متانت چنین گفت: امیر! خدا رحمت كند كسی را، كه او را در كربلا گذاشته است. یعنی ام موسی [2] مرا امر كرده او را برای خدمت حرم حسین علیه السلام بگذارم و هر ماهی سی درهم به او بدهم.
هارون ساكت شد و جوابی نگفت و گفت: او را به جای خود برگردانید و مقرری او را باز دهید. [3] .
هارون وقتی كه دید ریشه این كار به دست مادربزرگ خود اوست و سر نخ به دست اوست، آتش احساسات خود را برای مدت موقت خاموش كرد تا آن كه در سال 193هجری به موسی بن عیسی عباسی حاكم كوفه دستور داد كه قبر حسین علیه السلام را ویران كند و قبه و بناهای موجود را از اساس بردارد و خانه های مجاور را خراب كند و درخت تنومند سدر را از ریشه بركند و در زمین آن زراعت نماید و منظورش این بود كه هر گونه اثر و یادگاری را از بین ببرد.
یحیی بن المغیرة الرازی می گوید: در منزل جریر بن عبدالحمید نشسته بودم، مردی از اهل عراق وارد شد، جریر از وی اوضاع و اخبار عراق را پرسید.
گفت: عراق را ترك كردم در حالی كه هارون قبر حسین علیه السلام را ویران كرد و درخت سدر را قطع نمود.
جریر دست های خود را به آسمان برداشت و گفت: الله اكبر! در این قضیه حدیثی از پیامبر اكرم صلی الله علیه و اله به ما رسیده كه حضرتش سه مرتبه فرموده است:
«لعن الله قاطع السدرة»
خدا قطع كننده سدر را لعنت كند.
[ صفحه 237]
ما هنوز معنای آن را نفهمیده بودیم، حالا فهمیدیم كه با قطع سدر هر گونه نشانه از بین می رود و مردم قبر را نمی شناسند. [4] .
[1] حسن بن راشد از اهل كوفه و از ياران و راويان امام صادق عليه السلام است. وي كسي است كه امام صادق عليه السلام در شخصيت او و برادرش حسين بن زراره دعا كرده است او از رجال برجسته شيعه بود.
تحفة الاحباب.
[2] مادر مهدي عباسي و مادربزرگ هارون الرشيد، دختر يزيد بن منصور است.
[3] تاريخ طبري: ج 10، ص 118 و تاريخ الرسل و الملوك: قسم 3، ص 752.
[4] امالي شيخ طوسي: ص 206. تظلم الزهراء عليهاالسلام: ص 218.